Zacisze - w X-XI w. na terenie osiedla funkcjonował gród z osadą słowiańską (Bródno). Obszar Zacisza do poł. XVIII wieku porastała podmokła puszcza, poprzecinana wieloma strumieniami. W 1820 przy trakcie białostockim (obecnie ul. Radzymińska) w dobrach rządowych Żerania powstała willowa kolonia Gumińskich. Po 1870 przekształciła się w osiedle letniskowe zamożniejszych Warszawiaków. W krajobrazie dominowały połacie podmokłych łąk i oczek wodnych. Osuszanie terenu rozpoczęło się po przekopaniu Kanału Bródnowskiego co nastąpiło przed połową XIX w. Po 1883 na obrzeżach obecnego osiedla Rosjanie zbudowali dwa ceglano-ziemne forty należące do zewnętrznego pierścienia umocnień Twierdzy Warszawa – Lewicpol i Lewinów; rozebrano je i splantowano przed 1915. W 1899 uruchomiono wzdłuż szosy białostockiej konną kolej, następnie spalinową wąskotorową z Pragi-Stalowej do Marek i Radzymina (Marecka Kolej Dojazdowa). Stacja znajdowała się naprzeciw domu kultury; kolejkę zwaną "ciuchcią" zlikwidowano w 1974 roku. Po 1951 – gdy Zacisze zostało włączone do Warszawy) nastąpił masowy napływ nowych osadników, rozbudowa siatki ulic (zmiana nazw istniejących przed 1945), powstały nowe sklepy (np. Zawadzkich, Górskiego), przychodnia (1957), kino Pelikan, park (1965, obecnie zabudowany), place zabaw, później sklepy Społem. Elektryczność, gaz i wodociągi powstały w ramach prac społecznych mieszkańców, tak samo szkoła przy Generalskiej (1953-62), kościół Św. Rodziny (drewniany 1949, murowany 1956) oraz Dom Kultury z salą widowiskową, biblioteką i kawiarnią (1964-67). W latach 70. XX wieku zbudowano cztery kolonie domków jednorodzinnych, m.in. dla FSO.
